Klazienaveen ergens half mei 2005
Op een woensdag ergens halverwege mei 2005 werd ik benaderd door een Engelsman met een Amerikaans accent.
Hij vroeg mij of ik ook 2 identieke Volvo F88 had om in een film mee te rijden.
Ik vroeg hem wat voor type het moest zijn, een enkel as of tandem as, trekker of motor wagen.
Het moesten 2 enkel as trekkers worden.
Hoe identiek moesten de auto’s dan zijn vroeg ik hem.
In zowel de kleur en de opbouw, alles moest het zelfde zijn.
Nee, wat voor kleur het zou gaan worden dat maakte voor hem geen verschil,
als ze er van buiten maar precies hetzelfde uitzagen.
Nou die heb ik hier wel staan zei ik.
Dat was goed, kreeg ik te horen.
Hij zou een vliegticket gaan boeken en wilde graag komen kijken.
Verder kon hij niks zeggen en ik zou wel weer van hem horen.
Ik dacht nog wat een raar verhaal van die man.
Verder wilde hij ook niets weten, en ik dacht daar hoor ik nooit wat van weer.
Maar 2 uur later belde hij weer en zei ik heb een ticket geboekt en ben vanavond in Amsterdam.
Hoe kom ik morgen het makkelijkste en snelste bij jou om te kijken.
Ik dacht, als het dan zo serieus is kom ik je wel ophalen uit Amsterdam.
Waar slaap je vroeg ik hem, dan haal ik je daar wel op.
Dat wist hij nog niet, dat ging hij wel uitzoeken als hij in Amsterdam was.
Ik vertelde hem dat hij me kon bellen als hij wat gevonden had en dan haalde ik hem daar op.
’s Avonds belde hij dat hij wat gevonden had in het centrum, het was iets waar ik nog nooit van gehoord had.
Ik vroeg hem of de mensen van het hotel mij een fax konden sturen met hun gegevens zodat ik wist waar hij zat.
We hadden afgesproken, ik zou hem daar om 07.30 oppikken.
Om 07.15 uur stond ik er al en hij stond ook al klaar,
Dus is hij snel ingestapt en we zijn weer onderweg naar Klazienaveen gegaan.
Onderweg legde hij mij uit waar ze de auto’s voor wilden gebruiken.
Ze moesten in een film rijden die zich afspeelde in de jaren 70 in Frankrijk.
De ene auto zou een ongeluk krijgen met een Citroen snoek en de andere was reserve.
Om welke film het ging wilde hij niet zeggen…
Eenmaal bij mij op de zaak aangekomen bekeek hij al de auto’s die wij er hadden staan.
Daarna hij vroeg mij welke auto’s hij dan voor de film kon kopen en gebruiken.
Ik wees er 2 aan en vertelde hem dat die het beste er voor geschikt waren.
Hij bekeek ze en vroeg of het mogelijk was om wat dingen te ruilen met andere F88 die er stonden.
Dit om zo het uiterlijk zo veel mogelijk het zelfde te krijgen,
En ook of het mogelijk was ze technisch in een goede staat af te leveren.
Na nog geen 5 minuten onderhandelingen waren wij het over de prijs eens.
Kun je ze morgen afleveren in zuid Engeland vroeg hij.
Dit was niet mogelijk zei ik, want er moeten wat dingen aan verbouwd en gerepareerd worden.
Ik vertelde hem dat volgende week dinsdag wel moest lukken.
Dat was oké.
Al met al was alles binnen 10 minuten geregeld en hij zei breng me maar weer terug naar Amsterdam.
Dus zo waren wij al weer heel vlot onderweg terug richting Schiphol.
Donderdag zijn wij direct begonnen om de auto’s technisch en voor het oog klaar te maken.
Maandag hadden wij nog een ritje ingepland staan in het binnenland.
Direct daarna hebben wij alles opgeladen.
Dinsdag morgen zijn Michel Bernsen en Jan van Santen -welke net in de vut was en wel zin had in een snoep reisje- naar Engeland vertrokken.
Het reizen met de lange boot van Hoek van Holland naar Engeland toe, en met de snelle boot weer terug richting huis verliep prima.
Op de terugweg hebben Michel en Jan in Utrecht ook nog een auto mee retour genomen naar Klazienaveen.
Hiermee dachten wij dat het afgelopen was.
Na meerdere mails te hebben gestuurd om te vragen in welke film, en wanneer de auto’s te zien waren kregen wij geen respons.
Totdat ik op 19 mei 2006 ’s avonds zat te eten.
Ik zag in mijn ooghoek een flits van de nieuwe Da Vinci Code.
En wat ik zag was de scene van een Volvo F88 die een ongeluk kreeg met een Citroen snoek.
Direct heb ik Michel gebeld en hem gevraagd op internet te gaan zoeken naar de film.
Na 2 uur had hij het gevonden en belde mij terug met het heugelijke bericht; dat zijn onze auto’s!
Het is jammer dat de F88 in de film een ongeluk krijgt,
maar het was wel mooi onze F88.