Monster 25-2-2001
Op deze dag begon voor ons weer een reis naar Zweden.
Wat voor de fun bedoeld was wordt zo langzamerhand een traditie.
Als mensen weten dat ik naar Zweden geweest ben, vragen ze meteen waar blijft het verslag.
Dus zet ik deze traditie voorlopig maar voort, omdat ik het zelf ook wel leuk vind te schrijven.
Op zondag morgen vertrok ik om 6.00 uur uit Monster met de VW bus.
Om 7.00 uur zou ik Andre en Danny -inmiddels ook wel bij de meeste bekend- ophalen.
In de hoop dat het weer ons deze keer gunstig gestemd was vertrokken wij.
De weg naar Zweden toe verliep probleemloos.
We namen ook deze keer de 2 korte bootjes Putgarden Rödby en Hesingör Hesingborg.
In Zweden aangekomen troffen we sneeuw aan.
Maar de wegen waren goed schoon dus prima te rijden.
Om 18.00 uur kwamen wij aan bij de blokhut die wij gehuurd hadden.
Eerst maar even onze spullen uitgeladen en toen in de stad wat gegeten.
’s Avonds na het eten in de stad ook nog maar even wat rond gekeken en daarna weer terug naar de blokhut.
Na nog wat gepraat en gedronken te hebben zijn we naar bed gegaan.
De volgende morgen werden wij verwacht bij mijn Zweedse vriend die ons die dag een aantal auto`s
en onderdelen zou laten zien.
Bij hem aangekomen kwam hij aanrijden met een VOLVO F12 globetrotter van 1989.
Ik was eigenlijk direct verliefd op deze auto.
Omdat hij normaal nooit zulke jonge wagens heeft vroeg ik hem, wat is dit nu?
Hij verklaarde in Noorwegen een hoop handel gekocht te hebben en dat met deze auto op heeft gehaald.
Inmiddels was hij er al een paar keer mee naar Noorwegen geweest.
Ik vroeg hem of de auto te koop was en wat hij koste.
Het antwoord was positief.
Ik vroeg hem of ik de F10 die ik vorig jaar bij hem gekocht had, en die er nog steeds stond weer bij hem kon inruilen.
Ook dit was positief maar hij vond dat we het maar even moesten overleggen bij het ontbijt met een kop koffie.
Zo gezegd zo gedaan.
Na het ontbijten waren wij het eens over de prijs en ik was de trotse bezitter van een F12 globetrotter, Hoera!
Nu zullen jullie wel denken wat moet hij nu met zo een jonge auto.
Het is toch nog lang geen oldtimer?!
Dit klopt, maar wat velen onder jullie nog niet weten is dat ik per 1 maart 2001 helemaal in de restauratie van oldtimers verder ga.
Ik ben gestopt met werken bij Bol Peat import.
Daar ik ook nog altijd gek van transport ben wil ik dit er af en toe graag bij doen.
Dit om de afwisseling er goed in te houden.
Vandaar dat ik dus ook die F12 globetrotter gekocht heb.
Maar om nog even weer terug te komen op Zweden,
Wij hebben verder maandag de hele dag zo goed en kwaad als dat ging van alles bezichtigd in de sneeuw.
Auto’s bekijken in de sneeuw gaat prima maar onderdelen die buiten liggen maken alles een stuk moeilijker.
Toch hebben we het een en ander gezien waar wij in het voorjaar zeker voor terug komen.
Dinsdag morgen heb ik met de F12 mijn dieplader uit de sneeuw gehaald die daar vorig jaar was blijven staan.
Daarna zijn we maar snel begonnen met laden.
Deze keer moesten er 2 tandem as motor wagens mee, dus dat zou betekenen dat we flink moesten gaan stapelen.
Eerst er 1 vooruit op de zwanenhals met de voorwielen er onder vandaan.
De tweede hebben we er daarna achteruit opgezet met het tandem stel onder het tandem stel van de voorste.
En, op de achterste nog een half chassis met voor as motor en versnellingbak.
Hij was dus economisch goed beladen.
Na alles vast gezet te hebben gingen wij om 15.30 uur weer gauw rijden.
Wij zouden namelijk nog een paar auto`s op de terug weg naar de boot gaan bekijken.
Toen ik de man belde waar wij een afspraak mee hadden, zei hij dat het niet meer ging.
Aan de kust sneeuwde het al heel erg en iedereen van de sneeuw opruimdienst was opgeroepen.
Zo dus ook de man van waar we de auto’s zouden bekijken.
Hij raadde ons dus aan om snel de boot te nemen en misschien voor de ergste sneeuw dan nog weg te kunnen zijn.
Maar de laatste 20 km. naar de boot werd het al een stuk minder en reden we de meeste tijd stapvoets in een lange file.
Onderweg hadden wij de boot van Götenborg naar Fredrikshaven al geboekt.
Wij zouden de boot van 19.30 uur kunnen nemen was ons gezegd.
Maar daar aangekomen bleek dat 18.30 te zijn.
We waren ondanks alle file toch nog vroeg en dus precies op tijd.
We hoefden daar nog maar 30 minuten te wachten.
Op de boot hebben wij ons opgefrist, wat gegeten en uiteraard wat gedronken.
En voor je het weet is de boot weer aan de andere kant.
De boottrip duurde ook maar 3,5 uur.
Toen we over waren bespraken we dat het nog vroeg was en we besloten om nog anderhalf uur te rijden.
We zijn uiteindelijk bij een weg restaurant gaan staan slapen zodat wij ons daar s’morgens konden wassen en ontbijten.
Hierna zou de reis weer verder gaan terug naar Nederland.
Maar net als met iedere reis gebeurd er natuurlijk wel iets.
Vlak voor de grens in Nederland (Zwartemeer) kregen wij een klapband op de trek as.
Na gestopt te zijn en het geval bekeken te hebben besloten wij om de boogie lift te laten zaken en in Nederland ergens een band te regelen.
Ik belde onderweg een oude bekende van mij op van transport bedrijf Otten uit Geesbrug.
Ik legde hem uit wat er gebeurt was en hij vond het geen probleem.
Kom maar langs, ik wacht wel en ik heb wel een wiel was het antwoord.
Bij hem aangekomen heb ik de auto boven de put gezet en het wiel los gedraaid.
En wat was ik blij dat we dit niet onderweg gedaan hadden.
Het wiel was er met geen mogelijkheid af te krijgen.
We moesten het er met een pers afduwen, zo vast zat hij om de naaf.
Uiteindelijk is dit toch gelukt dus na een geleende band van Otten,
En daar ook maar getankt te hebben gingen we probleemloos door naar huis.
En ik kan je wel vertellen, wat heb ik 2 dagen echt zitten genieten in mijn F12!
Het ziet er naar uit dat ik eind maart weer terug ga voor een nieuwe lading.
Dus dan hoor je wel weer van me.
Bedankt Andre, Danny en uiteraard G.J. Otten.
Groeten,
Leo Bol.
